Hakkımızda iyi bir şey duymak hepimize iyi gelir. Bir iltifat aldığımızda kendimizi çok daha iyi hissederiz bazen o birkaç sözcük tüm günümüzü aydınlatır. O gün aynaya daha olumlu bakarız, hayata ve çevremizdekilere karşı kabulümüz artar.
Bu bizim için bu kadar etkiliyse; niçin başkalarına özellikle de çocuklarımıza ve eşimize iltifat konusunda o kadar da bonkör davranmıyoruz? Genelde eleştirilerimizi, etiketlerimizi, şikayetçi olduğumuz konuları sıralamakta pek zorlanmıyoruz. Fakat iyi yaptıkları ya da iyi oldukları şeyleri ifade etmekte eksik kalıyoruz.
Daha önce bir paylaşımda da belirtmiştim; çocuklarımıza söylediklerimiz onların iç sesi haline geliyor ve zamanla kırılması zor olan inançlara dönüşüyor. Bu hem kendilerine direkt söylediğimiz şeyler için; hem de onlar hakkında başkalarına söylediklerimiz için geçerli.
O zaman bugün hemen başta en yakınlarımıza, daha sonra çevremizdekilere ve belki de tanımadığımız insanlara nasıl iltifat edebileceğimizi düşünelim. Hangi özelliklerini duymak onlara iyi gelecektir? İfade edelim ki; görüldüklerini, duyulduklarını, fark edildiklerini bilsinler.