Çocuklarımıza kullandığımız ifadelerde sözcükleri dikkatle seçmek gerekiyor; çünkü onlara nasıl konuşursak iç sesleri haline geliyor.
Örnek vermek gerekirse; “ne kadar dağınık ya da dikkatsiz bir çocuksun”, “hiçbir şeyi tam yapamıyorsun” “sen zaten sorumsuzsun” diye etiketlediğimiz herşey; veya “beni rahat bırak” “kapa çeneni” “bıktım senden” “beceremedin” vb gibi ifadeler onların da kendilerini acımasızca eleştirmelerine, kendilerini sevmemelerine, kendilerini yetersiz ve değersiz hissetmelerine sebep oluyor.
Çünkü çocukların en çok etkilendiği kişiler anne babaları ve en yakın hissettikleri aile büyükleri. Bu kişilerin söylediği pek çok şey çocuklarda bir inanca dönüşüyor.
Çoğumuz büyüdükçe çocukluktan yerleşen bu inançların farkında bile olmuyoruz; ancak uzun süreler kendi üzerimizde yaptığımız çalışmalar sonucunda bu farkındalıkları yaşıyoruz.
Sizin kendinizde fark ettiğiniz bu gibi inançlar var mı?