En kötü halinle de seni seviyorum; çünkü seni koşulsuz seviyorum. Sana olan sevgim yargı içermiyor.
Hayatı öğreniyorsun ve yanlışlar yapabilirsin ya da yanlış şeyler söyleyebilirsin. Ben de hala öğreniyorum; ben de hata yapıyorum. Yaptığın yanlışlara üzüldüğünde yanındayım; anlatmak istersen dinlemek için buradayım. Seni duyuyorum. Büyümekte olduğun müthiş insanı görüyorum.
Tökezleyip düştüğünde istersen elini tutup kaldırmak için hazırım bekliyorum; fakat istemezsen de saygı duyuyorum ve hayranlıkla yerden kalkmanı seyrediyorum.
Mutluluktan ya da heyecandan yerinde duramadığında duygularına tanıklık ediyor olmanın ve seninle o anları paylaşmanın gururunu yaşıyorum. Gözlerim doluyor, kalbim seninle birlikte atıyor.
Kötü hissettiğinde ya da duygularını yönetemediğinde sana daha sıkı sarılıyorum. Bilmelisin ki benim sevgim senin “iyi” davranmana bağlı değil.
Kötü davrandığında seni cezalandırmıyorum veya sana bağırmıyorum. Sevgimin sadece sözümü dinlediğinde geçerli olduğunu düşünmeni istemiyorum. Biliyorum ki davranışın sadece altta yatan bir duygunun belirtisi. Senin özündeki insanı yansıtmıyor. Bu yüzden seni anlamaya çalışıyorum.
Senin yetişmekte olan, müthiş bir potansiyele sahip bir birey olduğunu görüyorum. Ailemizin bir parçası olduğun için çok mutluyum ve seninle her an gurur duyuyorum. İyi ki varsın .
Kaçımız çocuklarımıza karşı bunun farkındayız? Biliyorum zor; fakat Pozitif Ebeveynlik anlayışı ile Etkili birer anne baba olarak çocuklarımızla barış ve bağlantı içinde iletişim kurmamız mümkün.