Bugün ve her gün çocuğunuza gülümseyin, sarılın, nazik davranın, onu etkin şekilde dinleyin, samimiyetle kabul edin, oyun oynayın, onun dünyasına girin, çatışmaları birlikte çözün, yaşamda rehberlik edin, model olun, doğal olun, bildiklerinizi, deneyimlerinizi, geçmişinizi paylaşın, güzel anlar biriktirin…
Bunları bugün ve her gün yaptıkça bağınız güçlenecek, ilişkiniz iyileşecek.
Çocuğunuzun sizin sevginizi “koşulsuz” hissetmesi çok önemli. Tabii ki bazen çocuğunuza kızabilirsiniz; ama anlık kızgınlıklar onu daha az sevdiğiniz anlamına gelmiyor; bunu ona ifade edin. Çünkü çocuklar henüz mantıkla hareket etme kapasitesine sahip değil. Duygularıyla yaşıyorlar. Zamanla duygularını yönetmeyi, mantıkla denge sağlamayı öğreniyorlar. Bunu bizden modelleyerek öğrenmeleri çok kıymetli.
Ona kızgınlık ifade ettiğinizde ilk düşündüğü şey “annem/babam artık beni daha az seviyor” ya da “sevmiyor” oluyor. Halbuki sadece “davranış boyutunda” kızdığınızı; onu her zaman her şekilde sevdiğinizi bilmeye ihtiyacı var.
İlişkilere hiçbir çatışma yokken, her şey yolundayken en çok yatırımı yapmak gerekiyor. Bağlantınızın, birbirinize olan güvenin en çok güçleneceği zamanlar birebir sohbet ettiğiniz, gerçekten dinlediğiniz, sarıldığınız, sevginin kesintisiz aktığı zamanlar.
Kesintisiz akışta kalmanın üzerine basmak istiyorum; çünkü gelen mesajlar ve aramalar, televizyon, yapılması gereken başka işler hep var ve olacak. Kendinizi bu dikkat dağıtıcı etkenlerden ne kadar uzak tutabiliyorsunuz?
Çocuğunuzla geçirdiğiniz zamanları iyi değerlendirebiliyor musunuz? Daha verimli değerlendirmek için neler yapabilirsiniz? Neleri farklılaştırırsanız sevginizi daha çok ifade edebilirsiniz?