Çocuklar duygularıyla başa çıkma becerisini henüz geliştirmedikleri için arada öfke nöbetlerine şahit olabilirsiniz. Böyle durumlarda bakım veren kişinin sakin kalması çocuğa model olmak açısından çok önemli. Yetişkin davranışını modelleyerek öğrenen çocuklar için olumlu örnek oluşturmak çok kıymetli.
Bazen dışarıdan insanlar “baksana çocuk ağlıyor; niye bir şey yapmıyorsun” diye tepki verebilirler. Ya da anne/baba hemen “ağlama, ağlayacak bir şey yok” vs gibi teselli cümleleri kurmaya başlayabilir. Aslında çoğu zaman bir şey yapmak gerekmiyor. O an için ağlamasına bağırmasına izin vermek, sakin kalmak, izin veriyorsa sarılmak, itiyorsa bırakmak; kısacası kendi haline bırakıp duygularını dışa vurmasına müsaade etmek gerekiyor.
Bu pasiflik değil; kendi tarafınızda olgun davranmak; çocuk tarafında ise duygularına saygı gösterilmesi, kendisine alan tanınması anlamına geliyor.