Ebeveynlik rolümüz bazen insan olduğumuzu unutturacak kadar bizi içine çekebiliyor. Çocuklarımız için en iyisini yapmaya çabalarken herşeyi doğru yapmaya; onlara en iyi örneği oluşturmaya çalışırken bazen kendimize fazla yükleniyoruz.
İnsan olarak hiçbirimiz mükemmel değiliz ve çocuklarımıza her zaman mükemmel görünmek durumunda değiliz. Tersi bir beklenti gerçekçi değil.
Çocuklarımız bilmeli ki bizler hata yapabiliriz; çünkü bu hayatta hala ve hep öğrenmeye devam eden insanlarız. Önemli olan hataların farkına varmak ve düzeltmek için çaba göstermek.
*Biz bunun farkındalığına ulaştığımızda çocuklarımızın bizi “insan” olarak görmelerine izin veririz.
**Onların da küçük birer insan olduğunu hatırlarız.
***Böylece çocuklar da kendilerinin hata yapma özgürlüğü olan ve öğrenmeye devam eden minik insanlar olduğunu anlarlar.
****Ve bunun farkındalığı ile kendilerini özgürleştirirler.