Çocuğu yola hazırla; yolu çocuğa değil. Okuyunca neler geçti aklınızdan?
Çocuklarımızı pamuklara sarıp büyütmek istiyoruz. Çıkacakları yolun tüm engellerini ortadan kaldırmak, çamurları temizlemek, çakıl taşlarını yok edip, tüm bilinmezlikleri bilinir kılmayı diliyoruz. Onlar hiç gözyaşı dökmesin, hayatın zorluklarını hiç çekmesin diye elimizden gelen herşeyi yapıyoruz. Bir çoğumuz pek çok zaman onların yüzleşmesi gereken sorunların sorumluluğunu sırtlanıyoruz. Bunları tüm iyi niyetimizle yaparken çocuklarımıza iyilik mi etmiş oluyoruz?
Hayır, gereğinden fazla koruyarak onları kendi ayakları üzerinde duran, kendi kararlarını alabilen, davranışlarının / hatalarının sorumluluğunu üstlenen, potansiyelini gerçekleştirebilen, hayatın çeşitliliğine uyum becerisine sahip, kabulü yüksek yetişkinler olarak büyümeleri olanağından mahrum etmiş oluyoruz.
O zaman ne yapmalı? Biliyorum zor; fakat söylemek zorundayım: Bırakın ~ Büyüsünler.