Bebeğinizi kucağınıza aldığınız gün daha dün gibiyken göz açıp kapayıncaya kadar büyüyüp evden ayrılma zamanı geldiğinde kendinizi boşlukta, kaybolmuş, amaçsız, yalnız hissetmek çok normaldir ve bu hislerin tamamı “Boş Yuva Sendromu” olarak adlandırılır.
Bos yuva sendromu ebeveynlerin çocukları evden ayrıldığında hissettiği üzüntü, sinirlilik, sıkıntı, yalnızlık ve hatta keder gibi duyguları ifade eder. Bu duygular her iki ebeveynde olabileceği gibi genelde birincil bakım veren rolünü üstlenen kadınlarda daha yaygındır. Dışarıdan çok sağlıklı, doğal ve mutluluk verici olması beklenebilecek bu süreç anneyi derinden etkileyebilir.
Hayatının 20 yıl ya da daha fazla süresini çocuklarını büyütmeye adamış ve anneliği birinci rolü olarak gören bir anne; son çocuk da evden ayrıldığında en önemli işinin bittiğini, annelik kimliğini yitirdiğini, artık hayatının bomboş ve anlamsız olduğunu hissedebilir. Bu durum, çalışan annelerin çoğu için bile geçerli olabilir. İşine son verilmiş gibi kafası karışmış, geleceğinin ne anlama geldiğini sorgulamaya başlamak anne için doğal bir süreç olarak karşımıza çıkar. Anneler bir yandan çocuğunun bağımsız bir genç yetişkin olarak hayata atıldığını görmekten gurur duyarken; öte yandan, aynı çatı altında yaşamanın getirdiği yakınlığın kaybının yasını tutup, onun iyiliği için endişelenmekten kendisini alamaz.
Annenin bu süreçte yaşadığı duygusal karmaşa anlaşılamayarak “Aman, ne var canım bunda!? “Mutlu olman lazım” gibi tepkilerle karşılaşır; doolayısıyla ihtiyacı olan desteği bulamayabilir.
Bazı anneler boş yuva deneyimine birkaç hafta ya da birkaç ay içinde adapte olabilirken, bazıları için bu süreç daha uzun süren depresif ve kaygılı bir dönemi ifade edebilir. Uzmanlar, “sadece anne” rolünden bağımsız kadına geçiş sürecinin 18 ay ile iki yıl arasında sürebileceğini ortaya koyuyor.
Hayatın bu geçiş dönemi zorlu olsa da; bazı stratejilerle bunu kişisel gelişim ve kendini keşfetme dönemine dönüştürmek mümkün olabilir. Bir sonraki yazımda bu sendromu yaşadığınızı gösteren belirtileri, daha sonraki yazımda da bu sürece hazırlanmak için neler yapabileceğinizi ve başa çıkma stratejilerini sizlerle paylaşacağım.
Bu süreçle ilgili deneyimlerinizi ve gözlemlerinizi benimle yorumlarda paylaşmak isterseniz çok sevinirim. İçten sevgilerimle…
