Saygı görmek istiyorsak saygı göstermemiz gerekir. Kulağa uygulaması çok kolay gelse de çocuklara saygı göstermek deyince ne anlıyoruz bir düşünmek lazım.
Tam da bir bayram gününde onları el öpmeye zorluyorsak, onlar istemeden büyükler onları kucağına oturtup zorla öpüyorsa, ne giyeceği, ne yiyeceği, ne yapacağı konusunda çocuklara hiç söz hakkı tanınmıyorsa saygıdan bahsedebilir miyiz?
Dikkat ediyorum; çocuklara ne yapmaları gerektiği sürekli emir kipinde cümlelerle ifade ediliyor. Karşılık bulunmadığında ise ses tonu sertleşiyor, belki kolundan bacağından çekiştiriliyor, dürtülüyor vs..
Halbuki gerçek anlamda saygı göstermekten bahsedebilmek için çocuklarımızı eşitimiz olarak görüp, onların kişilik haklarına, bireyselliklerine, fiziksel sınırlarına saygılı mesafede durabilmeliyiz.
Siz çocuğunuza gerçekten saygı gösteriyor musunuz? Karşılığında saygı görüyor musunuz? Çocuğunuz size korktuğundan değil saygısından ve sevgisinden dolayı uyum gösteriyor mu? Saygıyı korkudan ayırabiliyor musunuz?
Bu bayram bunları gözlemleyerek düşünelim.. gözlemlerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. Hepimize iyi bayramlar ve içten saygılar.